Laatste nieuws
- Interne competitie, ronde 27
Dit is het verslag van de zevenentwintigste ronde van de interne competitie. Er werden tien partijen gespeeld waarvan er vier in een overwinning voor wit, vijf in een overwinning voor zwart en één in remise eindigden.
Door het te passieve spel van Robert met zwart had Maarten al gauw een comfortabele stelling. Met pionzetten als e7-e6, b7-b6, g7-g6 en ook nog f7-f6 maak je het je tegenstander natuurlijk niet lastig. Door ruimtegebrek en ontwikkelingsachterstand kwam hij daarna al snel dusdanig in problemen dat hij binnen het uur zijn biezen kon pakken.
Met wit deed Jan (B) al vroeg in de opening een centrumpion cadeau aan Tristan. Voor Tristan reden genoeg om op jacht te gaan naar meer. Jan kwam er daarna niet meer aan te pas zodat zij al snel na Maarten en Robert de stukken in de doos konden doen.
Ook Fred (met wit) was vrijgevig, hij gaf Jan (L) zelfs één van zijn lopers. Meestal reden genoeg om direct op te geven maar dit maal wilde Fred het zich laten bewijzen. Hij stroopte zijn mouwen op en ging er nog even voor zitten en Jan wist zich met zijn materiële voorsprong geen raad. Fred nam het initiatief en drukte Jan steeds verder terug in de verdediging zodat deze ten langen leste toch zijn meerdere in Fred moest erkennen.
Richard (met wit) en André speelden een aangenomen damegambiet waarbij zwart de pion op c4 met b7-b5 verdedigt. Maar in plaats van die opstoot te bevragen met a4 en/of b3 en proberen de gambietpion terug te winnen, liet Richard de zwarte pionnen voor wat ze waren en probeerde hij het zwarte spel te ontregelen met het fianchetto van zijn koningsloper. Maar André wist dit gevaar te neutraliseren waarna hij de damevleugel pionnen liet opstomen. Richard was niet bij machte deze pionnen af te stoppen en staakte de ongelijke strijd pas toen hij promotie niet meer kon voorkomen.
Bij Eric (met wit) en Sam kwam het geweigerd damegambiet op het bord. De dames verdwenen al snel van het bord waarna het lang gelijk op ging. Maar toen Eric zijn koning het strijdgewoel op de damevleugel liet binnentrekken ging het mis. Voor hem wel te verstaan. Met zijn torens bracht Sam de witte koning in de problemen om tenslotte een vol stuk te winnen en, belangrijker nog, Erics koning op de a-lijn op te sluiten. Omdat mat niet meer was af te wenden gaf Eric zich daarna snel gewonnen.
Ook tegen Wessel had Mick (met zwart) na de opening een vrijwel gelijkwaardige stelling bereikt. Zijn openingsspel is dus oké maar in het middenspel laat hij jammer genoeg nog teveel steken vallen. Dit komt vooral meen ik, omdat hij aanval en verdediging niet goed weet te combineren, hij valt hoofdzakelijk aan. En ja, tegen vindingrijke spelers als Wessel doet je dat uiteindelijk de das om.
Zoals mocht worden verwacht kwam bij Cor (met wit) en Johan de Scandinavische opening op het bord, want 1 e2-e4 beantwoordt Johan steevast met 1…, d7-d5. Dit keer echter ontwikkelde Cor zijn koningsloper niet zoals gebruikelijk naar c4 maar naar e2. Dat is op zich niet slecht, alleen wat passief, en dan heb je meer tijd nodig om tot actief (tegen)spel te komen. En juist dat valt Cor de laatste tijd zwaar en gebruikt hij zeeën van tijd. En ook offerde hij nog een pion, en nog één. Maar hij wist geen doorbraak te forceren en uiteindelijk verloor hij dus door tijdsoverschrijding al was zijn stelling ook niet al te florissant meer. Dat is zeker al de derde keer dit seizoen.
De opening van Dick (met wit) en Rick was een soort van mengeling van Engels en Caro-Kann. Beide spelers waren op onbekend terrein en dus geheel op eigen kracht aangewezen. Lang bleef de partij binnen de remisemarge tot Dick een pion won en twee verbonden vrijpionnen op de damevleugel kreeg. Het was echter geenszins duidelijk hoe deze pionnen zouden moeten oprukken. Maar toen blunderde Rick zo maar een kwaliteit weg waarna het snel gedaan was met zijn verzet.
Net zoals Mick vorige week, had Hadi (met wit) tegen Kees meer ruimte en moest Kees afwachten wat er zou gaan komen. Hoewel Hadi lange tijd enig overwicht had kon hij Kees nergens echt pijn doen, en erger zelfs, hij raakte terloops twee pionnen achter. En toen Kees hem eenmaal tot dameruil wist te dwingen was het venijn uit de stelling waarna de materiële achterstand de doorslag gaf. Dit is tekenend voor de vorm waarin Kees dit seizoen verkeert. Zijn tegenstanders lopen gewoon stuk tegen hem.
Tegen Peter (met wit) probeerde ik weer een Benoni op het bord te krijgen (1 d4, Pf6; 2 c4, c5; 3 d5, e6; 4 Pc3, ed5:) maar Peter ging dit uit de weg door op de vierde zet met zijn d-pion de pion op e6 te slaan. Daarna kwam er een stelling op het bord waarbij Peter zich enigszins grinnikend liet ontvallen ”…dat hij er niets van begreep…” waarna verschillende clubleden naar ons bord snelden in de kennelijke veronderstelling dat er iets te gebeuren stond. Peter had er inderdaad even niets van begrepen maar kwam bijtijds tot inkeer en deed toen een andere zet dan die hij eerst dacht te kunnen doen. Vooral vanwege mijn centraal opgestelde loperpaar stond ik daarna wat beter en omdat ik meende dat ik dat voordeel meteen tot gelding moest brengen duwde ik mijn d-pion naar voren om de stelling te openen. Wat er daarna volgde kostte me een kwaliteit maar ik had nog steeds mijn centrale loperpaar, een pion meer en een matdreiging. Peter meende gewonnen te staan en bood dus remise aan dat ik beleefd afwimpelde. Na twee zetten herhaalde hij zijn remiseaanbod dat ik toen wel accepteerde vooral omdat mijn matdreiging verdwenen was. Peter dacht gewonnen te staan in de slotstelling maar uit de analyse naderhand is gebleken dat niet hij maar ik, vanwege de penning van zijn paard die Peter er met zijn laatste zet had ingebracht, gewonnen sta. Maar ja, dat is weer achteraf hè.
Tot volgende week,
Simon