Hier het verslag van ronde 25 van de interne competitie die op dinsdag 4 April verspeeld werd. Er waren er vier overwinningen voor wit, drie voor zwart en één remise.
Rinat moge een veelbelovend talent zijn maar dat hij nog het nodige moet leren bleek wel uit zijn duel met Eric. Door zijn (te) snelle spel slopen er onnauwkeurigheden in die hem de das omdeden. Hij kwam een stuk achter en het eindspel dat daarna ontstond werd door Eric vakkundig tot winst gevoerd.
Jan en Maarten speelden een zeer afwisselend duel en ik had even de hoop dat Jan zijn eerste overwinning van het seizoen zou behalen. Jammer voor hem dat het toch weer in een deceptie eindigde. Na de opening had hij even het initiatief maar ging daarin iets te ver waardoor Maarten de rollen kon omdraaien. Maarten kwam zo overwegend te staan dat ik dacht dat hij na enkele zetten het punt wel zou kunnen laten bijschrijven. Maar toen ik even later de partij weer bekeek waren de meeste stukken van het bord verdwenen en stond er een eindspel op het bord waarin ik Jan enige kans op een overwinning toedichtte vanwege zijn ontwikkelingsvoorsprong. Maar Maarten heeft meer schaakbagage dan Jan en dat gaf hier de doorslag. Hij drong Jan terug en won een paar pionnen waarna het over was.
Fred won met wit van Joop en mijns inziens kwam dat vooral omdat Joop een actie in het centrum begon waar hij er beter aan gedaan had zijn verzwakte damevleugel te ontwikkelen. Fred stond goed opgesteld en ving de opstoot simpel op, drong Joop vervolgens terug waarna diens stelling in elkaar stortte.
Tegen Richard had Willemijn al snel de h-lijn weten te openen waardoor Richard de korte rokade niet meer aandurfde en zijn koning in het centrum hield. Ook Willemijn’s koning stond nog in het centrum maar die was onbedreigd en bovendien dicteerde zij de gang van zaken. Ze bleef op Richard’s koning jagen en toen hij een dameschaakje op h5 met g7-g6 onderbrak verloor hij zijn toren op h8. Daarna probeerde hij nog wel iets maar Willemijn gaf hem geen enkele kans meer.
Bijna niemand had het door maar op het bord van Cor en Ron voltrok zich een moordpartij. Na de opening had Cor de stelling van Ron in een soort van wurggreep genomen waarbij Ron zeer hevig tegenspartelde in een uiterste poging de dood van zijn koning te voorkomen. Maar ik zag overal bloed uit komen en kon het niet langer aanzien. De klus werd stilletjes en langzaam door Cor geklaard.
De partij van Johan en André was de enige remise van de avond. Zoals Johan gehoopt had kwam het Staunton-gambiet van het Hollands op het bord. Voor de gambietpion kreeg Johan een overwegende stelling terug met aanzienlijke druk op de zwarte stelling over de e- en f-lijnen. Maar Johan durfde het niet aan om de stelling te openen waarna de remise een feit was.
Aan de partij van Peter en Dick heb ik geen actieve herinneringen meer. Sorry, jongens. Ik moet het dus laten bij dat Dick gewonnen heeft en daardoor opstoomde van de negende naar de vijfde positie.
Voor de eerste keer sinds ik bij Oppositie speel beantwoordde Kees mijn 1 e2-e4 met e7-e6 en kwamen we zowaar in de Winawer-variant (Nimzowitsch) van het Frans terecht. Ik speelde de niet al te bekende zijvariant met 4 Pg1-e2 waarna de stelling min of meer in evenwicht kwam. Maar toen lette Kees even niet op waardoor hij zijn pion op h7 verloor. Vervolgens wist ik te voorkomen dat zijn dame mijn stelling binnendrong waarna ik de dames kon afruilen en zelfs nog een tweede pion won. Er stond een technisch gewonnen toreneindspel op het bord maar dat moet je dan nog wel even aantonen. Het duurde nog lang maar uiteindelijk kon Kees niet meer voorkomen dat mijn a-pion ging promoveren. Het slot was trouwens best aardig.
Tot volgende week,
Simon