Verslag van Simon:
Alsof het toeval er mee speelt: in ronde 8 is het de eerste keer dat we dit seizoen met 8 borden spelen (van 8 bij 8)! En met vijf overwinningen voor de witspeler en 3 remises, en dat waren zeker geen salonremises, was het een enerverende ronde.
Wessel en Jan vochten een aardig robbertje uit. Wessel was van meet af in de aanval waarbij hij niet schuwde om stukken te laten instaan. Heel erg betrouwbaar zag het er allemaal niet uit maar Jan was niet bij machte het drieste spel van Wessel te weerleggen en verloor al rap.
Johan en Richard deden er ongeveer even lang over. Het ging voor Richard al mis in de opening. Door een verkeerde dame zet kon Johan in het centrum met zijn paarden toeslaan. Er van uitgaande dat hij slechts een pion in de min was speelde Richard nog even door. Pas toen hij ontdekte dat hij ook nog een volle toren miste gaf hij er de brui aan.
Tot grote opluchting van Jos eindigde zijn duel met Eric in remise. “Eindelijk eens niet verliezen” was zijn commentaar. Eric was minder tevreden over zijn prestatie want hij had wel drie pionnen voor gestaan. In de slotstelling waarbij zijn paard op vallen stond dwong Jos heel knap herhaling van zetten af door afwisselend de koning en het paard van Eric aan te vallen.
Ook het duel tussen Peter en André eindigde in remise. Hier was André degene die wist dat hij er meer uit had kunnen halen. Door goed spel had hij een pion weten te winnen maar daarna werd hij slordig. Doordat hij een penning van een centrumpion over het hoofd zag kon Peter met zijn hangende e-pion oprukken waardoor hij een gedekte vrijpion kreeg en de stelling weer in evenwicht was.
Het topduel van de avond tussen Kees en mijn persoontje werd ook remise en daar ben ik best blij mee. Vanzelfsprekend verscheen het Londen systeem weer op het bord en gelijk mijn tegenstander van vorige week verwierf Kees zich een sterke druk op mijn stelling. Maar dit keer verdedigde ik me beter en nadat alle lichte stukken waren geruild stond het zo ongeveer gelijk en bood ik remise aan dat door Kees pas na enig nadenken geaccepteerd werd. En dat is te begrijpen want mijn geïsoleerde dubbelpion op de damevleugel oogde kwetsbaar. In aanvallend opzicht had ik er natuurlijk niets aan maar omdat het alleen door pionnen kon worden aangevallen voldeed het in verdedigend opzicht prima. Maar dat is ook wel mijn enige wapenfeit van deze avond.
Hoewel Ron aanvankelijk door Selwyn overspeeld leek te worden, ging hij er uiteindelijk met de winst vandoor. Natuurlijk was Ron met c2-c4 begonnen maar toen ik hun partij voor het eerst aanschouwde zag ik patronen uit de Spaanse opening!? Later verloor Ron een stuk waarna Selwyn steeds verder oprukte richting de witte koningsstelling. Toen ik later weer keek stond er een eindspel op het bord waarbij beiden een toren, een paard en een paar pionnen hadden en Selwyn nog twee verbonden vrijpionnen op de g-lijn en h-lijn. Genoeg voor de winst zou je denken maar door het knappe tegenspel van Ron lukte het Selwyn maar niet om deze pionnen verder te laten oprukken. En als jezelf niet scoort dan doet je tegenstander dat wel. Ron sloeg onverbiddelijk toe waarbij Selwyn’s paard en vrijpionnen teloor gingen.
De partij tussen Joop en Dick eindigde in een overwinning voor Joop. En net zoals in de partij tussen Ron en Selwyn zag het er lang naar uit dat zwart aan het langste eind zou trekken. De opening die ze speelden is in geen enkel boek terug te vinden en Joop liet z’n koning weer veel te lang in het centrum staan. Dick leek daar van te gaan profiteren want door een aanval met dame, loper en paard dreef hij de witte koning naar e2 waar het de ontwikkeling van zijn koningsvleugel blokkeerde. Daarna moet Dick echter het spoor volledig bijster zijn geraakt en kon Joop zich loswerken en tenslotte zelfs de winst naar hem toetrekken.
De langste partij van de avond was die tussen Fred en Cor. En het had nog langer kunnen duren want ze waren vergeten hun klok weer te activeren nadat ze hem een keer hadden stopgezet. Het was een boeiende partij die zeer terecht door Fred werd gewonnen. Hij kwam een stuk voor en hield de zwarte stelling met zijn zware stukken onder druk over de open c, e en f lijnen al moest hij voortdurend op zijn hoede zijn voor aftrekaanvallen op zijn dame. Maar hij maakte lang maar weinig vorderingen. Er kwam pas beweging in de stelling nadat ik de achterstand van hun klokken had geconstateerd en gecorrigeerd en ze in de tijdnoodfase belandden. Met meer iets tijd op de klok zocht Cor de tegenaanval waar hij er beter aan had gedaan om passief te blijven. De tegenaanval liep dood en Cor zou nog meer materiaal hebben verloren ware het niet dat zijn vlag viel.
Tot volgende week!
Simon