Dit is het verslag van de veertiende ronde van onze interne competitie. Daarmee zijn we precies op de helft van deze competitie aangeland dus tijd om de tussenbalans even op te maken. Nog ongeslagen gaat Kees aan de leiding op de voet gevolgd door André. Zij hebben een gaatje geslagen met een groep van vijf achtervolgers. Daaronder volgt de middenmoot van zo’n tien spelers gevolgd door een nog iets langere staartgroep. De staart is lang omdat we relatief veel nieuwe spelers hebben die nog onder hun niveau zitten en ook omdat een aantal spelers nog maar weinig gespeeld hebben. Er zijn 109 partijen gespeeld waarvan er 43 in een overwinning voor wit eindigden, 42 in een overwinning voor zwart en derhalve 24 in remise. Het remisepercentage van 22,0 % is beduidend lager dan de 29,5 % die we het voorgaande seizoen scoorden. Dat heeft natuurlijk alles te maken met de nieuwe, vrij onervaren leden. Het gemiddelde speelpercentage per ronde is 64,7 % dat nagenoeg gelijk is aan dat van vorig jaar. Hartstikke goed is dat!
Ronde veertien telde negen partijen waarvan er drie in een overwinning voor wit, vier in een overwinning voor zwart en twee in remise eindigden.
Kees moest het opnemen tegen Hadi en dat werd, zoals was te verwachten, een soort van ‘dubbel Londen’. Het middenspel was boeiend met Hadi in de aanval en Kees in een meer afwachtende rol. Maar Hadi ging in de fout waardoor Kees zijn zesde overwinning kon bijboeken.
Het lot had bepaald dat Tristan met wit tegen zijn vader Robert moest aantreden. Ook dit was een boeiende partij waarin Robert een kwaliteit voorkwam maar Tristan met zijn sterke loper op de diagonaal richting Roberts koning niet zonder tegenkansen was. Maar Robert wist al het venijn uit de stelling te halen waardoor zijn materiële voordeel de doorslag gaf.
Jan (L) was niet opgewassen tegen Rick. Er kwam een wat warrige stelling op het bord waarin Rick van meet af aan in het voordeel was en Jan moest zwoegen. Het zwoegen van Jan mocht echter niet baten zodat Rick met de eer ging strijken.
Richard en Johan maakten het elkaar niet al te lastig. Pionnen werden vooral doorgeschoven en stukken werden snel geruild waardoor remise het logische resultaat was.
Stefan had Cor geloot en die bleek net een maatje te groot. Het spel van Stefan kenmerkt zich door onverwachte zetten die op zich niet slecht zijn maar waarvan je het doel ontgaat. Cor wist er in ieder geval wel raad mee en won overtuigend.
Aanvankelijk was Peter tegen Mick ingedeeld maar net voordat we zouden beginnen bedacht ik me dat Mick me twee weken geleden terloops had verteld dat hij er niet zou zijn wegens een skivakantie. Gauw Dick gebeld die (weer!) oneven was met de boodschap dat hij alsnog kon spelen. Net zo als drie weken geleden was hij gelukkig weer bereid naar het Trefpunt te komen. Pfffffff……, ik vrees de volgende keer dat hij oneven is. Op het bord verscheen Peters lieveling opening: de vierpionnen aanval van het Konings Indisch. Het leek erop dat Dick niet goed wist hoe dit beestje aan te pakken want Peter brak met zijn dame in op de zwarte koningsvleugel. Maar heel overtuigend was dit niet want de dame was alleen. Kennelijk had Dick genoeg compensatie om er een remise uit te slepen.
Het leek er lang op dat Eric tegen Wessel remise zou maken want de stelling leek me in evenwicht. Maar ik had niet goed gekeken want Eric stond een stuk achter en Wessel wachtte gewoon het juiste moment af om toe te slaan. Derhalve 1-0 voor Wessel.
De partij van Fred en Roy is er een beetje bij in geschoten. Na de opening heb ik de stelling even gezien en ik had de indruk dat Fred toen beter stond. Het vervolg heb ik gemist omdat mijn eigen partij me te veel in beslag nam. Uiteindelijk won Fred en ik heb het gevoel dat zijn veel langere schaakervaring hierin een belangrijke rol speelde.
Dan nog de partij van André en mijn persoontje. Zoals vaker kregen we een gesloten Siciliaan op het bord die ik anders behandelde dan gewoonlijk en dat pakte niet goed uit. Ik verloor vrij kansloos alhoewel ik op de vijfendertigste zet nog wel remise had kunnen maken. Volgens André was mijn zesde zet de cruciale fout maar dat geloofde ik niet. Een analyse met Chessbase toonde aan dat alles tot en met de twaalfde zet al eerder gespeeld is. Op de dertiende zet week ik af door tegen de storm in te rokeren in de volle overtuiging dat ik het wel zou kunnen houden. Dat lukte ook lange tijd maar het ging mis toen ik mijn zwartveldige loper liet ruilen. Toen ik in de tijdnoodfase mijn dame oppakte even vergetend dat ik haar daar een zet eerder had neergezet om een essentiële pion te dekken was het gedaan natuurlijk. Omdat André minder tijd op de klok had dan ik en omdat de winstweg niet triviaal was speelde ik nog wel even door. Maar André maakte geen fouten meer en was de terechte winnaar.
Tot volgende week,
Simon