Ga naar de inhoud

Interne competitie, ronde 21

  • door

Dit is het verslag van de eenentwintigste ronde van onze interne competitie. Er waren acht partijen waarvan er vijf in een overwinning voor wit en drie in een overwinning voor zwart eindigden.

Mick won met zwart van Tristan. Zoals we van Mick gewend zijn toog hij van meet af aan ten aanval. Tristan ving dat goed op door de nodige stukken te ruilen en kwam zelfs een pion voor te staan. Maar ook met het sterke gereduceerde materiaal bleef Mick zoeken naar openingen waarop Tristan het goede antwoord schuldig moest blijven en uiteindelijk verloor. Volgens mij heeft de beperkte bedenktijd Tristan danig parten gespeeld.

Dit overkwam ook Maarten tegen Sam. Sam speelde met de witte stukken en kwam goed uit de opening. Met pionnen op d4 en e4 met daarachter de zware stukken en een sterke loper op b2 had hij een overwegende stelling opgebouwd. Hoe het verder is gegaan is me ontgaan maar Maarten is uiteindelijk onder de druk bezweken.

Toen ik de vier zielige groepjes geïsoleerde pionnen in Roberts stelling zag staan was het eerste dat ik kon bedenken dat er tegen het bord was gestoten. Maar de stelling van zijn opponent Roy was wel oké dus dat klopte niet. Hoe het ook zij, tegen een goed staande tegenpartij hou je zo’n stelling natuurlijk niet en Roy won dus. Aan Robert of Roy toch eens vragen hoe dit is gegaan want ik ben wel nieuwsgierig.

Het tweede Jannen duel van het seizoen werd wederom door Jan (L) gewonnen. Het duurde lang voordat hij een bres in de verdediging van Jan (B) wist te slaan maar uiteindelijk won hij overtuigend.

Om uit de theorie te blijven opende Wessel tegen Johan met 1 h3 ?! Dit beestje heeft zelfs een naam, Clemenz opening, maar wordt gelijk de Anderson opening 1 a3 beschouwt als ‘tijdverspilling’. Na zo’n 10 zetten had Johan dan ook een zeer comfortabele stelling weten op te bouwen met meer ruimte en een zeer sterk centrum. Maar in plaats van de druk verder op te voeren besloot Johan het centrum op te geven in ruil voor een ver opgerukte maar zwakke vrijpion. Dat was koren op de molen voor Wessel omdat er voor zijn stukken lijnen richting de zwarte koning vrij kwamen. In de tactische strijd die daarna losbarstte raakte Johan de draad kwijt om uiteindelijk roemloos te worden mat gezet.

Bij Kees en Dick kwam natuurlijk het Londen Systeem op het bord. Meestal gaat dat goed voor Kees maar dit keer kwam hij slecht te staan nadat hij zijn b-pion naar b4 liet oprukken. Dick kreeg het initiatief maar naarmate de partij vorderde werd hij steeds passiever. Hierdoor kon Kees met dame en paard zijn koningsstelling binnendringen en de koning het open veld injagen waar deze aan de gecombineerde krachten van dame, toren en paard ten prooi viel en Kees dus won.

Rick en ik openden met een variant van de Ben-Oni die ook al in de WK-match Fischer – Spasski ’72 een keer op het bord is geweest. Maar Rick met wit spelend was zich hier in het geheel niet van bewust, hij kende de Ben-Oni opening niet eens. Dan toch knap dat je die zo’n 10 zetten lang op eigen kracht weet te produceren. Na de opening bleef de stelling in evenwicht totdat ik mijn sterke zwarte loper liet ruilen waarna Rick enig voordeel had. Dat vergooide hij vrijwel direct weer door een verkeerde afwikkeling op de damevleugel waardoor ik met mijn zware stukken het centrum kon openbreken en enige belangrijke pionnen won. Rick speelde nog even door maar toen hem duidelijk was dat zijn verlies onafwendbaar was, gaf hij op.

Tot volgende week,
Simon

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *