Dit is het verslag van de vijfentwintigste ronde van de interne competitie. Er werden negen partijen gespeeld waarvan er drie in een overwinning voor wit, vijf in een overwinning voor zwart en één in remise eindigden.
Ron (met wit) en André waren het snelste klaar met Ron als onverwachte winnaar. Of dit nu kwam omdat hij zo goed speelde of omdat André een offday kan ik niet met zekerheid zeggen. Het zal dus wel een mix van beiden geweest zijn. In ieder geval stond André al direct na de opening zo goed als verloren en toen hij ook nog een toren weg blunderde staakte hij de strijd. Voor Ron een hele leuke opsteker zo vlak voor zijn heupoperatie.
Mick (met wit) en Dick speelden een hele leuke partij waarin Mick lange tijd een klein voordeel had. Hij had meer ruimte maar Dick hield de boel goed dicht. Er kwam een toreneindspel op het bord waarbij Mick zijn aard getrouw naar winst bleef zoeken en vermoedelijk is hij daarin weer eens te ver gegaan. Dick wist een vrijpion te creëren en liet zich daarna de winst niet meer ontglippen.
Met wit tegen Johan stond Eric al in de opening zo goed als verloren. Zijn koning stond nog in het centrum en werd van beiden vleugels bestookt door Johans stukken waarbij ik drie(!) penningen telde. U zult mijn verbazing begrijpen toen ik later een remise stelling op het bord zag staan. Toen later bleek dat hij alsnog had verloren was mijn verbazing compleet natuurlijk. Kennelijk moet Eric in de problemen zijn om het beste uit het zichzelf te halen. Wellicht voor aanvang van de partij vragen of je met een licht stuk minder mag spelen Eric.
Omdat Peter vrijwillig een oneven-beurt op zich had genomen kon Bastiaan (met zwart) tegen Robert aantreden. Dit werd een lange gelijk opgaande strijd waarin Bastiaan uiteindelijk zegevierde. Dit kwam vooral, en dat was me al eerder opgevallen, omdat Robert gul is met het weggeven van zijn pionnen. Dit brak hem dus op in het eindspel waarin hij het kansloze gevecht tegen een surplus van pionnen veel te lang doorspeelde. Overigens had Bastiaan de strijd al voor het eindspel kunnen beslissen met een ‘petite combination’ waarmee hij Roberts loper zou hebben gewonnen.
De partij van Selwyn en Maarten eindigde in remise en dat was zeker geen salonremise. Selwyn had een zeker overwicht maar met zijn open f-lijn was Maarten niet zonder tegenkansen. Gelijk Bastiaan had hij op een bepaald moment met een kleine combinatie zelfs groot voordeel kunnen behalen. Selwyns toren op h4 stond namelijk aangevallen door de zwarte dame op d8. De toren werd alleen verdedigd door een paard op f3 en dat paard had Maarten met zijn f-toren kunnen nemen waarna de toren op h4 gezien was natuurlijk. Jammer voor hem dat hij dit over het hoofd heeft gezien. Hierna hielden de kansen elkaar in evenwicht en werd tenslotte remise overeengekomen.
Rick (met wit) en Hadi vochten een verbeten strijd uit die vooral om de halfopen a-lijn draaide. Ik weet niet of Hadi geofferd of geblunderd heeft maar toen hij eenmaal een stuk achterstond kwam hij er niet meer aan te pas. Derhalve 1-0 voor Rick.
Na een bijzondere mij onbekende opening wist Wessel (met zwart) een voor Richard vervelende pion op c3 te krijgen. Nadat hij deze pion onschadelijk had gemaakt leek remise voor Richard, alhoewel hij een achterstand in ontwikkeling had opgelopen, binnen handbereik. Maar Wessel had verder gekeken en had zijn stukken optimaal opgesteld en toen Richard zijn koning eenmaal gedeplaceerd had stortte zijn stelling onder de druk van Wessels zware geschut volledig in, waarna hij teleurgesteld moest opgeven.
De wijze waarop Cor met zwart het Londen systeem van Kees bestreed zal hij niet gauw herhalen denk ik. Kees kreeg een comfortabele stelling met een pion meer, een open h-lijn met constante druk op pion h7 en een pion op g5 die de opmars van deze pion onmogelijk maakte. Cor kon alleen maar afwachten maar gebruikte zeer veel tijd met het zoeken naar tegenspel. Maar Kees liet dat niet toe waardoor Cor uiteindelijk door tijdsoverschrijding verloor. Met nog drie ronden te gaan kan Kees het kampioenschap nauwelijks nog ontgaan, hij heeft aan één remise genoeg.
Tegen Fred (met wit) probeerde ik weer eens mijn geliefde Ben-Oni te spelen maar Fred ging dit uit de weg waarna de dames van het bord verdwenen en er een stelling op het bord kwam met grote remisekansen. Vervolgens speelde Fred een paar mindere zetten waardoor ik in het voordeel kwam. Dat werden zelfs winstkansen toen hij ook nog mijn centraal opgestelde loper ruilde. Toen ook mijn dametoren zich via de open a-lijn in de strijd zou gaan mengen ging Fred wederom in de fout en in de veronderstelling dat hem dat een vol stuk zou kosten gaf hij meteen op. Dat was wat voorbarig want het zou hem zeker geen stuk hebben hoeven kosten. Ik zou wel zijn pionnen op de damevleugel opgerold hebben maar de strijd zou zeker nog niet beslist zijn.
Tot volgende week,
Simon