Dit is het verslag van de negentiende ronde van de interne competitie ’24-’25 die op dinsdag 11 februari gespeeld werd. Er werden acht partijen gespeeld waarvan er, gelijk vorige week, één in een overwinning voor wit, vijf in een overwinning voor zwart en twee in remise eindigden.
In zijn partij tegen Fred, die met de witte stukken speelde, verloor Wessel door een foutje in de opening een kwaliteit, maar met loper en paard wist hij daarna al snel een matdreiging tegen Freds nog niet gerokeerde koning te creëren waardoor deze genoodzaakt was de kwaliteit terug te geven. Daarna was het venijn uit de stelling en werd de remise snel een feit.
Selwyn won voor de derde achtereenvolgende keer. Met de zwarte stukken bond hij ditmaal Rick aan zijn zegekar.
Nadat Dick het remisevoorstel van Richard had afgewezen, was de scherpte er bij Richard een beetje af en gaf hij zomaar een paard weg waarna hij kon opgeven.
Met de witte stukken bood Brendan lang goed tegenstand aan Peter maar dolf uiteindelijk toch het onderspit.
Met de zwarte stukken hield Joop André verdienstelijk op remise. André slaagde er wel in om de stelling te openen en won zelfs een pion, maar Joop had een zeer sterk paard op e4 en wist zo het evenwicht te bewaren.
In een Siciliaanse partij won Hadi met zwart van Cor. Volgens mij had hij al in de opening Cors c-pion kunnen winnen, deze stond immers aangevallen door dame en loper en werd alleen door de dame verdedigd, maar liet dat telkens achterwege. Ook Cor leek zich niet veel om deze pion te bekommeren want hij deed niets om het te verdedigen en trok onversaagd ten aanval op de koningsvleugel. Kennelijk is hij daarin te ver gegaan.
Ron won met zwart verrassend van Johan. Aan het einde van de avond zag ik een TT-TL eindspel op hun bord staan waarin Johan het torenpaar had en Ron meer pionnen. Het was een complexe stelling maar ik achtte de kansen zo ongeveer in evenwicht. Maar Ron won uiteindelijk dus toch en waren de pionnen dit keer sterker.
De enige winstpartij met de witte stukken kwam op naam van Kees en hij won van mij. Aanvankelijk zag het daar niet naar uit. Na de opening was Kees met een geïsoleerde d-pion opgescheept die ik wist te veroveren omdat hij een verkeerd plan volgde. De torens verdwenen daarna van het bord waarbij ik een geïsoleerde vrijpion op c4 kreeg. De onderstaande stelling markeert het cruciale moment in de partij.
Kees zijn laatste zet is 1. Dc6. Hij hoopt op dameruil waarna zijn loper de vrijpion kan afstoppen en hij een verre vrijpion krijgt. Objectief gezien is de zet foutief wegens 1.., Dd4! zoals door Kees direct na de partij werd aangegeven. Dit had mij een eenvoudig gewonnen stelling opgeleverd omdat pion a6 taboe is wegens 2.., c3!. Maar ik ging dus wel op de dameruil in want ik had berekend dat mijn paard op tijd op d4 zou verschijnen om c3-c2 te kunnen doordrukken. Echter na 1.., Dc6: 2.Lc6:, c3 3.La4, Pd5?? (na 3.., Pg4 houdt zwart voordeel) 4.Kf1, Pb6 5.Lc2 kan mijn paard helemaal niet naar d4…, wat een sof! Kees kreeg dus zijn verre vrijpion en nog een paar tempi op de koop toe. Dat was teveel van het goede maar ik speelde nog door in de valse hoop dat hij nog ergens een foutje zou maken. Kees maakte dus geen fouten meer maar ik wel al maakt dat voor het resultaat helemaal niets uit.
Tot volgende week,
Simon