Dit is het verslag van de eenentwintigste ronde van de interne competitie ’24-’25 die op dinsdag 25 februari werd gespeeld. Er waren acht partijen waarvan er drie in een overwinning voor zwart en vijf in remise eindigden.
In mijn verslag van vorige week heb ik de partij van Richard tegen Jan helemaal vergeten te noemen. Dinsdagavond belde Jan me daarover op. Hij had aan deze partij een kater overgehouden want hij had lang beter gestaan maar verloor uiteindelijk door tijdsoverschrijding omdat hij zijn klok was vergeten in te drukken. Dat hij beter stond heb ik ook zelf gezien, hij had een sterke dame-loper batterij op de a8-h1 diagonaal richting de wits koningstelling die alleen nog door een witte pion geblokkeerd werd. Het was dus zaak die pion daar weg te krijgen. De afloop van de partij heb ik niet gezien maar van Richard heb ik vernomen dat de dames al van het bord waren verdwenen. En ja, als je dan op deze manier moet verliezen dan doet dat zeer.
Bij Jan en Cor verscheen de Pirc verdediging op het bord. Na de opening had Jan een geweldig centrum maar hij had ook nog niet gerokeerd. Even later was er van dat centrum niet veel meer over en stond zijn koning nog steeds in het midden. Cor was echter helemaal los en sloeg onmiddellijk toe met een ijzersterke aanval op de koning met dame en loper waardoor Jan een stuk verloor en opgaf.
De Nimzo-Indiër wint aan populariteit want ik zag hem deze avond twee keer, zowel bij Peter en Joop als bij Dick en André. Na de opening had Peter een pion meer maar ook een tripelpion op de c-lijn en een geïsoleerde a-pion. Maar verder stond hij goed en de tripel-pion kon niet worden belaagd zodat Peter remise aanbood dat Joop niet kon weigeren.
Zowel bij Brendan en Maarten als bij Eric en Richard werd het evenwicht nimmer verbroken zodat ook deze partijen in remise eindigden. Dit gold ook voor de partijen van Kees en Fred en Dick en André maar daar ging meer strijd aan vooraf. Nadat hun partij was afgelopen zei Kees aan de bar dat hij goed was weggekomen. Dat bevreemdde me een beetje want in de stelling die ik tegen het einde nog had aanschouwd stonden de stukken aan beide zijden weinig effectief opgesteld en leken me de kansen in evenwicht. Kennelijk is er daarna nog iets gebeurd wat voor hem mis had kunnen gaan.
Bij André en Dick stond een DT-DT eindspel op het bord en had André op de damevleugel een pion meer. Maar Dick stond verdedigend goed opgesteld en had een paar tactische mogelijkheden. Eerst consolideren, vervolgens een vrijpion creëren op de damevleugel om daarna over twee vleugels aan te vallen leek me de goede aanpak maar André bleef naarstig zoeken naar mogelijkheden om Dicks koning in het nauw te brengen. Dick verdedigde zich echter nauwkeurig zodat er uiteindelijk een stelling resteerde waarin er niet meer op winst gespeeld kon worden en de remise een feit was.
In een boeiende partij verloor Ron met de witte stukken van Hadi. De partij mondde uit in een P-P eindspel waarin Hadi een vrijpion op de damevleugel had en beide spelers op de koningsvleugel drie pionnen hadden. Hadi stond gewonnen, dat staat buiten kijf, maar hij talmde teveel met het laten oprukken van zijn vrijpion waardoor Ron kansen kreeg op de andere vleugel. Maar ook Ron speelde te voorzichtig en toen Hadi tenslotte zijn vrijpion liet oprukken was het snel gedaan met Rons verzet.
Met de witte stukken moest ik het opnemen tegen Wessel. We speelden een variant van de Moderne Verdediging waarin ik tot drie keer toe een mogelijkheid op enig voordeel aan me voorbij liet gaan om tenslotte op de eenentwintigste zet een volle toren weg te blunderen en ik kon opgeven. Hierbij moet ik wel zeggen dat Wessel een dijk van een partij speelde, ook als ik niet geblunderd zou hebben zou hij in het voordeel zijn gekomen.
Tot volgende week,
Simon
N.B. Als je graag iets in het verslag vermeld wil hebben, stuur me dan tijdig, dat wil zeggen de woensdag of donderdag na de betreffende speelavond , een emailtje.