Dit is het verslag van de drieëntwintigste ronde van de interne competitie ’24-’25 die op dinsdag 11 februari werd gespeeld. Er waren zeven partijen waarvan er één in een overwinning voor de witspeler, drie in een overwinning voor de zwartspeler en drie in remise eindigden.
Omdat uw verslaggever vorige week meestreed in de wedstrijd in de externe competitie van de NHSB van ons eerste team tegen het tweede van Opening 64, was er vorige geen verslag van ronde tweeëntwintig. Omdat ook het tweede team een thuiswedstrijd speelde en er dus 12 afzeggingen waren, resteerden slechts twee partijen die alle twee door de witspeler werden gewonnen, dat wil zeggen Johan van Peter en Bastiaan van Brendan. Verder kan ik u er dus niets over vertellen.
Met de witte stukken spelend en met een pion meer durfde Peter het tegen Jan niet aan om voor de volle winst te gaan. Jan had zich goed opgesteld en zou ongetwijfeld tegenkansen hebben gekregen. Peter bood dus remise aan dat door Jan gretig geaccepteerd werd en daarmee een belangrijke mijlpaal in zijn schaakleven bereikte: zijn eerste remise!!! Hij stond werkelijk te glunderen bij de bar.
Eindelijk kon Rick weer eens spelen en hij maakte meteen korte metten met Maarten. Door deze winst wisselde hij in de rangschikking van stuivertje met Cor die met de witte stukken van Dick verloor. Maar dat had anders kunnen zijn want Cor had een geweldige aanvalstelling weten op te bouwen (zie diagram hieronder).
Dicks laatste zet was f7-f5 om de matdreiging op f7 teniet te doen. Cor heeft een stuk minder en zijn toren op a1 staat in maar bij Dick doen er drie stukken niet mee. Voor Cor was het dus zaak snel toe te slaan. Maar hij kwam er niet uit helaas. Hij haalde eerst zijn toren uit de gevarenzone en ruilde vervolgens zijn supersterke paard op d6 tegen de inactieve loper op c8 waarna zijn aanval doodbloedde en hij uiteindelijk, nadat Dick zich had weten los te werken, door zijn materiële achterstand het onderspit moest delven. Hoe jammer voor hem want hij had veelbelovende mogelijkheden. Na de partij suggereerde ik 1.ef5: om de f-lijn naar Dicks koning te openen. Volgens de computer zou Cor na deze zet groot voordeel hebben gehad, bijvoorbeeld na: 1.ef5:, Pf5: 2.Ld2!, Dc7 3.Lb4: waarna wit zijn stuk heeft teruggewonnen en het spel blijft dicteren. Hierbij moet worden opgemerkt dat het slaan van de toren op a1 niets aan zwart problemen doet en alleen maar tijd kost. Een belangrijk alternatief voor 1.ef5: is meteen 1.Ld2!.
Fred en Hadi speelden een interessante partij waarin de kansen tot het einde toe in evenwicht bleven. Toen Fred het welletjes vond en remise aanbood verzonk Hadi lang in diepe gedachten om te kijken of er misschien nog iets van te maken viel. Maar zelfs Hadi kon geen gaatje vinden en moest genoegen nemen met remise.
In een variant van de gesloten Siciliaan wist André Ron een pion te ontfutselen. Dit werd later zelfs een sterke vrijpion op e6 die het belangrijke veld f7 aan de Rons stukken ontnam. Ron had de pion met een toren moeten blokkeren waardoor zijn verdedigingsmogelijkheden werden beperkt. Toen André eenmaal met zijn dame, toren en loper de zwarte stelling wist binnen te dringen werd Ron netjes weg gecombineerd en kon hij opgeven.
Johan en Wessel speelden veruit de langste partij van de avond. Al in het vroege middenspel had Johan winnend voordeel kunnen krijgen door een penning op Wessels dame uit te buiten maar zag deze mogelijkheid over het hoofd. Wat er wel volgde was ook niet slecht al wist Wessel de materiële schade te beperken tot een toren tegen twee lichte stukken. Daarbij kon Johan ook bogen op een ijzersterk loperpaar dat hem de winst had moeten opleveren al was het niet eenvoudig. Het onderstaande diagram toont de stelling die ik heb weten te onthouden. 
De computer beveelt hier 1.Td7 of 1.Td5 aan als de manieren om verder te komen. Na 1.Td7 was Johan beducht voor 1.., Lb6? maar dat kan niet wegens 2.Pg6+ en de toren op f8 legt het loodje(met schaak). De computer geeft 1…, Td8, dat was Wessel ook van plan, en verder 2.Tb7, Tad6 (dreigend 3..,Ld2) 3.Lf2, Te8 4.Lf7 met groot voordeel voor wit. Maar Johan talmde en verbeterde eerst de positie van zijn koning om pas daarna in de aanval te gaan. Dat alles kostte hem en ook Wessel dermate veel tijd dat de tijdnood voelbaar werd. Daardoor ging hij in de fout waarna Wessel het materiële evenwicht kon herstellen en er niet meer in zat dan een puntendeling.
Met de zwarte stukken had ik van Selwyn moeten verliezen. Ik speelde een sub-variant van de Franse doorschuif variant die ik niet echt ken en ook niet snel zal herhalen want Selwyn weerlegde mijn aanpak heel fijntjes. Hij verlegde het spel naar de damevleugel waar hij ging drukken op mijn geïsoleerde a-pion die alleen werd verdedigd door de dame en een gepend paard op c6 met mijn koning, die zich nog in het centrum bevond, als staartstuk. En toen hij met zijn damepaard mijn dame bedreigde maakte ik een enorme blunder waardoor ik na een simpel torenoffer gevolgd door een dubbelschaak mijn dame zou hebben moeten inleveren. Maar zoals gezegd ontliep ik deze dans omdat Selwyn eerst zijn loper in veiligheid bracht waardoor ik zijn paard kon verorberen en Selwyn zich meteen gewonnen gaf. Dergelijke opeenvolgende blunders komen vaker voor dan je denkt, alsof een fout bij de één, een fout bij de ander uitlokt. Heel jammer voor Selwyn, heel fortuinlijk voor mij.
Tot volgende week,
Simon
N.B. Als je graag iets in het verslag vermeld wil hebben, stuur me dan tijdig, dat wil zeggen de woensdag of donderdag na de betreffende speelavond, een emailtje.