En nu ook nog het verslag van ronde 4:
Dit is het verslag van de vierde ronde van de interne competitie ’24-’25 die op dinsdag 24 september gespeeld werd. Wederom 7 partijen met één overwinning voor wit, drie voor zwart en drie remises.
Wessel (met wit) en André speelden een vluggertje. Dat kwam vooral omdat Wessel zijn opening volledig verprutste waardoor André kon doorbreken waarna Wessel zich gewonnen gaf.
Ook Bastiaan en Richard waren vrij snel klaar. Het was Bastiaans eerste partij van het seizoen en dat was te merken want hij speelde (te) voorzichtig. Zo had hij zijn lopers prachtig op d3 en c3 opgesteld en toen Richard met een paard op d5 de c3-loper belaagde trok Bastiaan deze angstvallig naar d2 terug. Hij had echter beter. Door zijn e-pion met tempowinst naar e4 te laten oprukken zou hij na .., Pc3:; bc3: een zeer sterk centrum hebben gehad met pionnen op c3, d4 en e4. Omdat ook Richard weinig risico’s durfde te nemen werd het derhalve vanzelf remise. Ja, ze zeggen wel dat voorzichtigheid de moeder der wijsheid is maar om te winnen moet je vooral met durf spelen.
Ook de partij van Rick (wit) en Peter werd remise maar daar ging de nodige strijd aan vooraf. Hoewel het materiële evenwicht nimmer werd verbroken was Peters geïsoleerde pion op de a-lijn voor Rick reden genoeg om het te blijven proberen en moest Peter zwoegen om het halve punt veilig te stellen.
Selwyn en Brendan speelden een boeiende partij waarin beide spelers volop op winst speelden. Toen Selwyn een paar pionnen dacht te gaan winnen kwam hij bedrogen uit waardoor hij een stuk verloor en daarmee tevens de partij.
Ook de partij van Joop (wit) en Fred was een boeiende strijd. Zoals vaker fianchetteerde Joop al vroeg zijn dameloper waarna er een soort van omgekeerde Ben-Oni op het bord verscheen. Uiteindelijk wist hij met zijn torens over de b-lijn de zwarte stelling binnen te dringen maar daardoor kon Fred over de f-lijn zijn gang gaan. De stelling hier onder toont de situatie waarin Fred de witte stelling is binnengedrongen en Joop op een schitterend mat trakteert.
Moeilijk is het niet maar zie het maar eens op het bord te krijgen.
Dick en Johan speelden de langste partij van de avond. In een Engelse partij was het voor beiden lastig om een gaatje te vinden in de verdediging van de ander. Dit leidde uiteindelijk tot een interessant toreneindspel waarin Johan slechts een ietsje, pietsje beter stond. Maar geen van beiden wilde genoegen nemen met remise dus werd de strijd onverwijld voortgezet. Toen ik tegen elven de strijd weer eens aanschouwde stond de stelling hier onder op het bord en ik verbaasde me er hogelijk over dat in deze volkomen gelijke stand nog serieus werd nagedacht over het vervolg. Toegeven dat je niet kunt winnen is kennelijk niet altijd even makkelijk.
Omdat Hadi met zwart vrijgevig was met pionnen won ik vrij gemakkelijk van hem al duurde het tot de achtenvijftigste zet voor hij zich gewonnen gaf. In de Rubinstein variant van het Frans (1.e4, e6,2.d4, d5, 3.Pc3, de4:, etc.) deed hij me al op de 12-de zet de eerste pion cadeau. In het middenspel op de vijfentwintigste zet kreeg ik de tweede en in het eindspel op de vierenveertigste zet mocht ik de derde ontvangen. Pas toen ik op het punt stond dame te gaan halen vond Hadi het genoeg.
Tot volgende week,
Simon