Dit is het verslag van de zevende ronde van de interne competitie ’24-’25 die op dinsdag 15 oktober gespeeld werd. Voor de eerste keer dit seizoen hadden we negen partijen met vijf overwinning voor wit, drie voor zwart en één remise.
Volgens Peter was zijn partij tegen Brendan de leukste in lange tijd. Met de witte stukken kreeg hij zijn geliefde ‘vier pionnen aanval’ van het Konings-Indisch op het bord waartegen Brendan zich volgens bekende patronen goed had opgesteld. Het werd een boeiend duel dat jammer genoeg in een anticlimax eindigde doordat Brendan een stuk weggaf.
Het was niet de avond van Johan. Hoewel hij tegen André met zwart zijn favoriete Scandinaviër kon spelen dolf hij al snel het onderspit. Wellicht kwam dat door Andrés ietwat ongebruikelijke opstelling met een pion op d3 in plaats van op d4 waartegen de bekende patronen van Johan niet erg effectief bleken.
Het was ook niet Cors avond. Met zwart werd hem door Selwyn het Schots gambiet voorgeschoteld waar hij het juiste antwoord op schuldig moest blijven. Al snel kwam Selwyn een pion voor en daarna ook nog een vol stuk waarna de stukken in de doos hadden gekund. Selwyn is heel goed aan het seizoen begonnen. Met viereneenhalf uit zeven staat hij net onder Johan op de zesde plaats. Dat is wat mij betreft te laag want met een relatieve score van 64,3% doet hij het veel beter dan mocht worden verwacht. Ga vooral zo door Selwyn!
Al vroeg in de opening gaf Eric met zwart zijn d-pion aan Rick en kwam er daarna, hoewel ze nog lang doorspeelden, eigenlijk niet meer aan te pas.
Het duel om de eerste plaats op de ranglijst tussen Fred (wit) en Kees eindigde onbeslist. Volgens mij kwam de Mikenas-Carls variatie van de Engelse opening op het bord (1.c4, e6 2.Pc3, Pf6 3.e4, d5 …) of iets wat er sterk op lijkt; Dat zien we niet vaak op de club. Het werd een boeiend, lang gelijk opgaand duel tot Fred pionnen begon te verspelen. Met een sterk paard en twee pionnen meer stond Kees feitelijk gewonnen. Maar toen overkwam Kees iets wat iedere schaker wel kent: de zet waarvan hij eerder had gezien dat hem het paard zou kosten, deed hij alsnog. En het kwaad geschiedde waarna het remise was.
Bastiaan, met wit, en Wessel speelden een geweigerd damegambiet. Het duel ging lang gelijk op tot Wessel de kwaliteit voor een pion won. De partij mondde uit in een eindspel waarin Wessel twee torens had en Bastiaan een toren en een paard. Maar Bastiaan had de betere pionnenstructuur en een pion meer zodat remise me waarschijnlijk leek. Maar tegen de verwachting in won Wessel alsnog. Of dat nu kwam door een blunder of tijdsoverschrijding van Bastiaan of gewoon omdat hij te ver ging in de aanval heb ik vanwege mijn eigen partij niet kunnen waarnemen.
In een van de langste partijen van de avond bood Jan met wit lang goed tegenstand aan Richards aanvalsdrang maar moest tenslotte toch zijn meerdere in hem erkennen.
Bij Hadi met wit en Ron was er van meet af aan strijd. Hadi won pion c6 met de dame maar omdat zijn stelling gesloten was en de dame alleen was omgeven door de zware, zwarte stukken, was dit niet erg nadelig. Maar Hadi wist zijn voordeel te consolideren en dat gaat wegen wanneer er steeds meer stukken van het bord verdwijnen. Uiteindelijk won Hadi dus.
Dick met wit en ik speelden een gesloten Catalaan en, aan de bedenktijd afgemeten, waren we beiden op onbekend terrein. Dick talmde teveel met het oprukken van zijn e-pion waardoor ik gemakkelijk gelijk spel kreeg. Daar kwam verandering in toen ik mijn dameloper naar de koningvleugel bracht waardoor Dick aanknopingspunten kreeg voor een aanval. Toen hij de g-lijn voor een toren had weten te openen en klaar stond om hierop een tweede te plaatsen, bood hij remise aan waar ik niet op in ging. Geheel ten onrechte gezien het vervolg! Ik joeg zijn toren nog wel terug waarna ik voordeel had kunnen krijgen door mijn koning in het hoekje (h8) te plaatsen. Maar ik verzuimde en deed een foute torenzet waarmee ik Dick de mogelijkheid bood zijn paard naar het sterke veld e5 te brengen. Vervolgens voerde hij de druk op mijn koningstelling steeds verder op. En omdat ik verzuimde zijn sterke paard op e5 tegen een toren te ruilen, had hij kunnen winnen door een toren naar de h-lijn te brengen. Gelukkig zag Dick dat niet maar hij brak wel mijn koningstelling open. Om mat te voorkomen moest ik alsnog de toren voor het paard geven waarna de stelling weer in evenwicht was. In een laatste winstpoging gaf Dick met een toren schaak en door deze met mijn paard te nemen blunderde ik bijna de partij weg. Met een reeks van gedwongen zetten had hij me mat kunnen zetten ware het niet dat hij wel het begin maar niet het slot van de reeks zag. En het werd nog erger voor hem toen ik dameruil aanbood dat hij uit de weg ging door een pion te nemen daarbij zijn aangevallen toren uit het oog verliezend. Ik ben door het oog van de naald gekropen en een fortuinlijke, onterechte winnaar. Voor Dick is het na twee verloren partijen tegen de bovensten van de ranglijst waarin hij het spel maakte, wel heel erg zuur.
Tot volgende week,
Simon