Dit is het verslag van de negende ronde van de interne competitie ’24-’25 die op dinsdag 29 oktober gespeeld werd. Er waren acht partijen waarvan er twee in een overwinning voor wit, vier in een overwinning voor zwart en twee in remise eindigden.
Het wil maar niet lukken bij Maarten; ditmaal verloor hij met de zwarte stukken van Eric. Na de opening leek er niet erg veel aan de hand maar terwijl ik achter mijn eigen bord gezeten diep aan het nadenken was over mijn tiende zet, was het plotseling over en, zo bleek later, had Eric de winst opgestreken. Kennelijk was Maarten zwaar de fout ingegaan.
Bij Wessel en Johan verdwenen de dames al snel van het bord en resteerde een middenspel met een vrijwel gelijke pionnenstelling, torens en lichte stukken waarin niet(s) meer te winnen viel zodat de vrede snel getekend werd.
Ron versloeg Rick met de witte stukken al zag het daar aanvankelijk niet naar uit. Het begon als een Engelse partij die snel overging in Konings-Indisch al had Ron met e2→e3→e4 wel een tempo ingeleverd. Dat werd later zelfs een pion en een slechte witveldige loper op de koop toe. Maar de dames verdwenen van het bord en Rick had zijn pionnen in een lange, V-vormige keten opgesteld en kon maar niet bedenken hoe hij deze kon laten oprukken of hoe hij kon doorbreken. Hij consumeerde veel te veel tijd en toen hij ten langen leste remise aanbood sloeg Ron dat met een schuin oog naar de klok kijkend, beleefd af. Ricks stelling was zondermeer houdbaar maar door gebrek aan tijd liet hij Ron volkomen onnodig doorbreken op de koningsvleugel en nadat Ron zijn stelling was binnengedrongen ging hij dusdanig in de fout dat hij meteen kon opgeven.
Tegen Richard met wit kwam Joop zowaar met een Nimzo-Indiër op de proppen; toch niet een verdediging die we hem veel zien toepassen. Richard wist hier niet goed raad mee en speelde zeer behoedzaam. Maar ook Joop was duidelijk op onbekend terrein zodat er niet al te veel gebeurde en tenslotte remise werd overeengekomen.
Met wit gaf Jan lang goed partij aan Dick maar toen hij door een ‘petit combination’ een pion verloor stortte zijn stelling in.
Fred met wit en ik speelden een Engelse opening en wel de Spielmann verdediging van de Anti-Benoni variatie – ik bedoel maar – die, al ging het bij ons in een andere volgorde, als volgt te boek staat: 1.c4, e6 2.Pf3, Pf6 3.Pc3, c5 4.d4, cd4:, 5 Pd4:, Pc6 enz.. Na 6.Lg5, Lc5 speelde Fred om zijn paard op d4 te dekken niet simpel 7.e3 maar trok hij zijn dameloper naar e3 terug om er achter te komen dat hij na 7 .., Db6! een pion moest inleveren en zijn geïsoleerde c-pion ongeneeslijk zwak geworden was. Toen ik op de vierentwintigste ook die pion won gaf Fred zich gewonnen.
Het duel tussen André met wit en Hadi was een van de twee leukste en tevens langste partijen van de avond. Het begon als een Caro-Kann maar vanwege ongebruikelijke aanvalspatronen was daar al spoedig niet veel meer van te herkennen. André had meer ruimte maar Hadi verdedigde zich nauwkeurig en na een lange, boeiende strijd stond de stelling in het diagram op het bord.
Hoe André een stuk achter is gekomen vertelt het verhaal niet maar in jacht op voldoende compensatie heeft hij zojuist de pion op c5 met schaak geslagen. Objectief gezien is de stelling al verloren voor hem maar na 1.Dg5 zou hij nog vechtkansen hebben gehad. Hij vervolgde echter met 1.Da5:?? dat na 1.., Td2!!, 2.De5, Dh4 in alle varianten verliest zodat hij gevoeglijk had kunnen opgeven. Edoch, Hadi speelde 1.., Pd3(?!) en in plaats van dat paard gewoon te nemen met zijn loper, en hij leeft nog, deed André de grafzet 2.Te2?? waarna Hadi het met 2.., Dd4+ 3.Kf1, (3.Kh1?, Pf2+ en spoedig mat) 3.., Df4+ 4.Kg1, Dc1+ fraai uitmaakte.
Het andere, tot het eind boeiende duel was dat tussen Cor met wit en Bastiaan. Het kwam tot een eindspel waarin Cor in plaats van de zwarte d-pion onschadelijk te maken te zeer streed om het behoud van zijn zwakke e-pion. Het diagram toont de stelling nadat Bastiaan met de zet 1.., Pc6-e5! een kwaliteit dreigt te winnen.
Om zijn e-pion te behouden en tegelijkertijd de zwarte a-pion te bedreigen vervolgde Cor met 2.Tb6?? (2. Te4) en na 2.., Pc4 hadden de stukken in de doos gekund. Kennelijk was ook Bastiaan te zeer op zijn pionnen gefocust want hij speelde 2.., Tc6 waarna Cor met 3.Lg5:(!) nog had kunnen vechten voor remise. Maar Cor ruilde de torens waarna het zwarte paard op c6 tegelijkertijd de witte c-pion afstopt en de d-pion dekt. Om tot tegenspel te komen bracht Cor toen zijn toren ten koste van zijn e-pion over naar de b-lijn. Hij kreeg er nog wel de zwarte a-pion voor terug maar Bastiaans koning kon zich toen in de strijd gaan mengen terwijl die van Cor was afgesneden van het strijdtoneel. Eerst won Bastiaan de witte c-pion en toen ook de witte a-pion zou vallen gaf Cor zich gewonnen. Een hele goede overwinning van Bastiaan.
Tot volgende week,
Simon