Dit is het verslag van de twintigste ronde van de interne competitie ’24-’25 die op dinsdag 18 februari gespeeld werd. Er werden negen partijen gespeeld waarvan er drie in een overwinning voor wit, drie in een overwinning voor zwart en drie in remise eindigden.
Eric met wit en Brendan met zwart deelden gebroederlijk het punt. Wat de slotstelling betreft had Eric het gevoel iets beter te staan maar met een vrijwel gelijke pionnenstructuur, een toren en een licht stuk, zag hij er geen heil in om voor de winst te gaan. In vrijwel gelijke stellingen deelden ook zowel Peter en Cor als Maarten en Bastiaan het punt.
Met de zwarte stukken won Johan vrij snel van Joop. Naar de mening van Johan was Joops té voorzichtige spel hier vooral debet aan.
Ron was niet opgewassen tegen Wessel.
Bij Hadi en André kwam zowaar het Staunton gambiet van de Hollandse opening op het bord. Na de opening had Hadi een kleine voorsprong in ontwikkeling en druk op de zwarte centrumpionnen maar zijn torens waren wel aan hun plek gebonden. Daarentegen had André een open b en f-lijn en konden zijn torens vrij bewegen. Uiteindelijk won André maar dat kwam vooral op het conto van Hadi: hij blunderde een stuk weg.
Dick verloor met de witte stukken van Kees. Mogelijk was de diagonale opstelling van zijn pionnen op de koningsvleugel in combinatie met de afwezigheid van zijn witveldige loper en de passieve opstelling van zijn paard op de onderste rij hier de oorzaak van. Zijn koningstelling oogde in ieder geval als gatenkaas. Wel was hij in het bezit van de open c-lijn maar aanvallende had dat weinig te betekenen. Kees wist hier in ieder geval handig van te profiteren.
Bij Fred, met zwart, en mij kwam er een Spaanse partij op het bord waarin ik in de opening een opgelegde pionwinst miste. Na de opening werd er aan beiden zijden druk gemanoeuvreerd tot de torens zo rond de vijfentwintigste zet van het bord verdwenen en er een vrijwel gelijke stelling resteerde. Voor Fred reden genoeg om remise aan te bieden maar ik was er nog niet aan toe was en speelde dus door; de stelling was dan wel gelijk maar er viel nog wel iets te proberen. Ik liet mijn pionnen op de koningsvleugel oprukken en door twee opeenvolgende foutjes van Fred kon mijn dame naar voren in de aanval. Dat was op de veertigste zet en we hadden allebei nog maar ongeveer tien minuten op de klok. Er moest dus sneller worden gezet en de stelling was complex. De foutjes kwamen dus vanzelf en omdat Fred er meer maakte dan ik kon ik zijn koning in een matnet vangen zodat Fred zich op de eenenvijftigste zet gewonnen gaf.
Tot volgende week,
Simon